Stien bedankt JOY!

Vrije tijd en werk

05/03/2020

Stien werd in de lagere school gepest. Ze hoorde er niet bij en had het ook moeilijk met de leerstof op school. Ze liep daarna school in het BUSO (Buitengewoon Secundair Onderwijs) en koesterde één grote droom: een einddiploma behalen in het ‘gewoon’ secundair onderwijs! In ‘Vandaag over een jaar’ op Eén, vertelt ze hoe dit haar verging. Hier doet ze dat ook, maar met een ander doel: ze wil iemand van OverKop in het bijzonder bedanken.

Zonder de gesprekken met hem was het me simpelweg niet gelukt. Ik weet niet of hij dat goed en wel beseft.
Stien

Dankbaarheid
Ik ben Joy, de jongerenwerker van OverKop ZO dankbaar voor zijn luisterend oor, zijn geduld, zijn motiverende babbels. Op een gegeven moment moest ik stage lopen in een ziekenhuis. Dat leek me verschrikkelijk moeilijk en de moed zonk in mijn schoenen. Ik ben bij Joy beginnen wenen. Hij zei me open en eerlijk: “Het gaat misschien moeilijk zijn, maar ik weet dat jij dat kan. Ik geloof wèl in jou. Als je je best doet, gaan ze dat opmerken en dat gaat je extra helpen.” Guess what. Hij kreeg gelijk! Zonder de gesprekken met hem was het me simpelweg niet gelukt. Ik weet niet of hij dat goed en wel beseft. Hopelijk leest hij dit: MERCI he man!

Ik leerde OverKop kennen via de school waar ik mijn diploma wilde halen. We kwamen op infobezoek en ik was meteen verkocht. Hier zou ik vaker komen! Ik was heel graag in OverKop en kon hier 100% op mijn gemak zijn. Het ging in die periode niet zo goed met me, ik was heel bezorgd en verschrikkelijk angstig dat ik mijn diploma niet zou halen.

Mijn diploma, mijn doel
Dat diploma was superbelangrijk voor me. Het was mijn doel sinds het eerste middelbaar in het buitengewoon onderwijs. Ik vond dat ik daar niet thuis hoorde. Ik wilde aan mezelf, mijn familie en vrienden tonen dat ik wél ergens kon geraken. En eigenlijk wilde ik ook aan mijn pesters van de lagere school een boodschap overbrengen. Ik wilde ze een poepje laten ruiken door hen te tonen dat ze al die tijd ongelijk hadden gehad. Ik kon wél iets!  Gesteld dat ik het niet zou halen, zouden de pestkoppen van vroeger gelijk krijgen. Dat wilde ik koste wat kost vermijden. De angst werd er enkel groter door. Ik vreesde in een zwart gat te halen als ik dat diploma niet haalde

Feest!
Ik werd gebeld door mijn GON-begeleidster. Zij stuurde me een berichtje met het verlossende nieuws dat ik geslaagd was. Mama was vlak bij me en zag me uit mijn dak gaan. Ik weende van blijdschap!  Het was het mooiste moment van mijn leven, echt waar.

De proclamatie zou ook heel emotioneel worden, maar ik wilde er vooral toch ook een feest van maken: Ik ging naar de kapper en naar de make up specialist. Bam!

Vooruit in dit leven
Veel mensen beseffen niet hoe zwaar het is geweest voor mij. Ik heb gestreden. Er zit zo veel achter dat diploma... Voor mij is dat de wereld! Ik ben nog nooit zo gelukkig geweest met een stukje papier. Sommigen beseffen niet dat dit diploma zo belangrijk voor me is om verder te kunnen in dit leven en te gaan werken.