Ingezonden verhaal: Verliefd op een personage uit een boek

Vrije tijd en werk

23/04/2018
Ik leef in het hier en nu en als ik iets geleerd heb, is het om er gewoon voor te gaan, wat de toekomst ook brengt.

Hannah las het boek 'Nagenoeg Perfect' van Abbi Glines. Ze liet zich inspireren om zelf in haar fantasie te duiken. Lees mee. Word mee verliefd?

Vroeger bezorgden gevoelens me koude rillingen. Maar nu niet meer, sinds ik Della leerde kennen. Ik ben verliefd geworden op haar. Ze is een personage uit een boek. Ze maakt me empathischer: ik kan me beter in de gevoelens van anderen. Della is zoveel meer dan knap. Ze is 19 jaar, een meter 67 lang en ze heeft mooie grote blauwe ogen waarin je de zee ziet. Over Della lezen is voor mij als op vakantie gaan. Naar die zee, naar dat strand. Toch is Della’s leven allesbehalve een vakantie. Haar verleden is duister als de nacht. Met een verongelukte broer en een moeder die hierdoor het leven ontvluchtte. Della’s leven raakt me, op een manier dat ik momenteel nog niet helemaal kan vatten.

Binnenin mij is van alles in beweging. Mijn hormonen spelen een spel met mij. Ze doen me houden van een persoon die in realiteit niet bestaat.  Della leert me dat het leven geen vlucht is. Ze maakte zoveel mee en toch geniet ze van elke dag. 19 jaar, en zo wijs. Zelf ben ik al 21 en meer dan volwassen. Zo laat  het ik toch uitschijnen. Maar vaak lig ik nog met mijn gevoelens in de knoop. Ik ben bang voor wat de toekomst gaat brengen. Ik ben pas afgestudeerd en de wereld ligt aan mijn voeten. Maar ik heb totaal geen idee wat ik voor werk zou moeten doen. Ik heb geen idee of ik ooit wel kinderen wil en of ‘de ware’ wel bestaat. Een ware buiten Della weliswaar. Momenteel blijf ik nog liever in mijn fantasiewereld, want Della helpt me de juiste keuzes te maken.

Ze doet me kiezen om verder te studeren en nog meer kennis op te doen. Want zelf is Della ook erg leergierig, wat haar sexy maakt. Ik kies voor Video- en productie. Een richting die me jobmogelijkheden garandeert en me laat bezig zijn met wat ik graag doe, beelden maken. Daarom dat ik waarschijnlijk graag lees. Lezen is als virtual reality. Voor je ogen speelt zich een film af. Een film waar je verbeelding alle hand in heeft. Geweldig toch?

Zoals verwacht bevalt de richting me. Ik leer nieuwe mensen kennen waaronder Laetitea. Ze doet me aan Della denken. Ze mag dan wel groter zijn, ze heeft gelijkaardige blauwe ogen. Ogen die me recht aankijken als ze me mee vraagt. Excuseer, eigenlijk vraagt Laetitea het me niet, ze sleurt me gewoon mee.

Samen met haar vrienden gaan we op pad, richting stad, richting café. Zalige momenten komen ervan, die me nadien nog doen glunderen achter mijn boek. Della op haar fictieve beurt heeft ook veel plezier. Ze neemt het heft in handen en vraagt iemand uit. Zou ik hetzelfde moeten doen met Laetitea? Waarom niet? Ik leef in het hier en nu en als ik iets geleerd heb van Della is het om er gewoon voor te gaan, wat de toekomst ook brengt.