"OverKop heeft zo goed als mijn leven gered"

OverKop wil er zijn voor jongeren als Alicia (21). “Toen ik 18 werd, is er mij iets redelijk zwaar overkomen. Ik kreeg daar heel weinig hulp en ik werd stilaan echt hopeloos. Dan zag ik voor het eerst een spotje van OverKop. Ik was toen echt ten einde raad en dacht: ‘Wie weet is dat nog wel iets waar ik naartoe kan?’. Ik heb toen al mijn moed bij elkaar geraapt en vertrok richting de Drabstraat. Voor mij voelde dat echt aan als de laatste hoop die ik nog in handen had. Ik wist écht niet meer wat ik nog moest doen, had niemand rond mij waarbij ik op dat moment terecht kon. Zo ben ik bij OverKop beland.”

Hoe was het om op dat moment voor het eerst het OverKop-huis binnen te stappen?

“Ik ging met een heel klein hartje binnen, want ik ben sowieso al een heel onzekere persoon. Maar dat allereerste contact was toen meteen enorm warm. Meteen kwam een van de OverKop-medewerkers naar mij toe en stelde zich voor. Ze vroeg me wie ik was, stelde mij op mijn gemak en gaf een kleine rondleiding. Zij heeft me ook meteen voorgesteld bij een van haar collega’s, waar ik als ik zin had mee kon babbelen. Ik het toen meteen mijn hele verhaal verteld. Dat voelde toen echt als een enorme opluchting, dat ik alles waar ik mee zat eindelijk kon delen met iemand.”

Hoe heeft zij jou verder geholpen?

“Mijn verhaal delen, was de eerste stap. Zij zorgde ervoor dat ik elke week terugkwam, zodat ik echt het gevoel kreeg dat ik niet in de steek gelaten werd. Ik voelde dat ik ertoe deed, dat ik iets waard was. Als ik bij OverKop binnenwandelde wist ik ook dat zij er zou zijn en zo werd dit huis een soort veilige haven voor mij, waar ik kon praten en mijn gevoelens kon tonen. Ik heb hier toen regelmatig gesprekken gehad en hier hebben ze me in contact gebracht met andere hulp die ik op dat moment nodig had. OverKop heeft zo goed als mijn leven gered. Dat klink heel erg zwaar, maar zo voelt het echt. Voor mij is OverKop echt een soort tweede thuis.”

Waarom is OverKop zo belangrijk voor jongeren?

“Als ik het vanuit mijn eigen verhaal bekijk, heeft OverKop mij echt heel erg geholpen. Als je het als jongere moeilijk hebt, raad ik zeker aan om eens binnen te springen in een OverKop-huis. Soms is het ook zo dat je als jongere het gevoel hebt dat je niet bij iemand van je familie of iemand uit je dichte nabijheid terechtkunt… Dan geloof ik echt dat OverKop iets kan betekenen in je leven. Vooral omdat je er niet alleen naartoe kan als je hulp nodig hebt, maar je kan er ook gewoon zijn, zonder dat je dingen moet vertellen. Of je kan deelnemen aan leuke activiteiten of meteen nieuwe vrienden maken en ook dat kan enorm helpen als je je niet goed in je vel voelt. Ook ik heb hier heel snel nieuwe banden opgebouwd, nieuwe connecties gelegd. OverKop is zo uitgebreid dat er voor mij echt een hele nieuwe wereld openging. Dus, sowieso is het een plek waar je eens moet geweest zijn.”

Nu zijn we drie jaar later, hoe sta je nu in het leven?

“Ik voel me een stuk gelukkiger nu dan op het moment dat ik voor het eerst bij OverKop terecht kwam. Ook al blijft het leven altijd klappen geven, ik heb nu niet meer het gevoel dat ik aan het overleven ben. Dat had ik vroeger wel. Ik woon alleen in Gent en deel mijn appartement met mijn huisdieren: twee konijnen en twee katten. Die zijn een beetje mijn leven. Ik heb geen vriendje, maar ik lach er altijd mee dat mijn kater een beetje mijn vriendje is. Voor de rest probeer ik vooral te genieten elke dag en het leven pakken zoals het is.”

Toch heb je ook afgelopen jaar nog een zware periode gehad?

“Mijn broer is onverwacht overleden en dat heeft er echt stevig ingehakt. Tegelijk heeft het me ook dichter bij mijn familie gebracht… Zij zijn echt heel belangrijk geworden. Zeker aan mijn papa klamp ik me vast. En ook OverKop heeft me geholpen. Annelies, een van de OverKop-medewerkers, is een grote steun geweest. Ze bleef me berichtjes sturen om te vragen hoe het met me ging en zorgde ervoor dat ik nog naar het OverKop-huis bleef komen. Een paar maanden geleden was er in het OverKop-huis een project rond dans. Zelf heb ik vroeger heel vaak gedanst tot ik me op een bepaald moment te oud vond. Maar hier heb ik mijn passie voor dansen terug ontdekt. Bovendien heeft het me geholpen om het overlijden van mijn broer voor een stukje te kunnen verwerken en weer een duwtje in de rug gegeven om wat minder onzeker te worden.”

Wat vind jij ervan dat er steeds meer OverKop-huizen in Vlaanderen komen?

“Ik denk dat dat echt goed is voor jongeren. Tot voor kort waren er maar vijf plekken in Vlaanderen en dat betekent dat je niet alle jongeren even goed kan bereiken. Ik kan alleen maar hopen dat jongeren die zin hebben om langs te gaan in een OverKop-huis nu sneller de stap kunnen zetten omdat het gewoon dichter bij hun huis is. Hoe meer jongeren geholpen kunnen worden, hoe beter. Mij hoef je dus zeker niet te overtuigen dat dat een fantastisch idee is.”